bbc.learningenglish

Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι μια γιορτή κάπου στην Αγγλία ή στην Αμερική, όπου ντύνονται λίγο τρομακτικά και τρομάζουν τον κόσμο και κάτι τέτοια. Αλλά τι είδους "γιορτή" είναι αυτή που θα πάω να με τρομάξουν; Και πώς έχει φτάσει μέχρι την Ελλάδα και βλέπουμε στους δρόμους μασκαρεμένους τύπου Walking Dead; Και σου λένε "Είναι το Halloween! Πάμε να το γιορτάσουμε!". 

Ετυμολογία
Η ετυμολογία της λέξης είναι η εξής: All-hallow-even. Δηλώνει δηλαδή την παραμονή (eve) της γιορτής των -θα λέγαμε στα καθ' ημάς- Αγίων Πάντων (All Hallows Day - All Saints Day). 

Πρόκειται εν ολίγοις για μια γιορτή με μυστικιστικό χαρακτήρα που αποτελεί, κατά το έθιμο, τη σύνδεση μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και των νεκρών στις 31 Οκτωβρίου, την ημέρα δηλαδή των Αγίων Πάντων στον χριστιανικό κόσμο.

Καταβολές

Ας ξεκινήσουμε αρχικά με τη Βίβλο.

Η Βίβλος δεν αναφέρει το Halloween. Ωστόσο, οι καταβολές του και τα σύγχρονα έθιμα δείχνουν ότι  πρόκειται για έναν εορτασμό που βασίζεται σε ψεύτικες πεποιθήσεις σχετικά με τους νεκρούς και τα αόρατα πνεύματα ή τους δαίμονες.

Επίσης, να ξέρετε ότι η Βίβλος προειδοποιεί: "Κανένας από εσάς δεν θα πρέπει ποτέ να συμβουλευτεί πνεύματα ή να καλέσει τους νεκρούς" ( Δευτερονομία 18:10-12). Αν και υπάρχουν πολλοί που βλέπουν το Halloween σαν κάτι το ακίνδυνο και διασκεδαστικό, η Βίβλος πάλι προειδοποιεί ότι οι πρακτικές που σχετίζονται με αυτό δεν είναι διόλου ακίνδυνες. Στην Προς Κορινθίους αναφέρεται "Δεν θέλω να έχετε καμία σχέση με τους δαίμονες. Δεν μπορείτε να πιείτε από το ποτήρι του Κυρίου και το ποτήρι των δαιμόνων".

Ας το δούμε όμως και από την πλευρά της Ιστορίας.

Samhain (σάουιν /ˈsɑːwɪn/)

Το Samhain (θεός του κάτω κόσμου) ήταν μια γιορτή των Κελτών που σηματοδοτούσε το τέλος του "θέρους" και την έναρξη της χειμερινής και "σκοτεινής" περιόδου. Η μετάβαση από τη μία περίοδο στην άλλη γίνονταν στις 31 Οκτωβρίου, ενώ η ημέρα αυτή ήταν μια ευκαιρία να συναντηθεί ο κόσμος των νεκρών με εκείνον των ζωντανών.
Η καταγωγή του Halloween συνδέεται με αυτόν τον παγανιστικό εορτασμό των Κελτών κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με την ​Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια. Οι Κέλτες πίστευαν ότι οι νεκροί μπορούσαν να περπατήσουν ανάμεσα στους ζωντανούς. Και ότι κατά τη διάρκεια αυτής της γιορτής οι νεκροί επισκέπτονταν τους ζωντανούς. Ωστόσο, η Βίβλος διδάσκει ξεκάθαρα ότι οι νεκροί δεν έχουν καμία συναίσθηση και συνεπώς δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς.

Κοστούμια, κεράσματα, trick or treat...

Όπως αναφέρει το βιβλίο του Halloween, An American Holiday, An American History, μερικοί Κέλτες φορούσαν μακάβρια ρούχα προκειμένου να μπερδέψουν τα περιφερόμενα πνεύματα ώστε να τους νομίζουν ως συγγενείς τους και στη  συνέχεια να μείνουν μόνα τους. Άλλοι πρόσφεραν γλυκά στα πνεύματα για να τα κατευνάσουν. Στην μεσαιωνική Ευρώπη, ο Καθολικός κλήρος (ο παντογνώστης!) υιοθέτησε τοπικά παγανιστικά έθιμα, ένα από τα οποία ήθελε τους δικούς του ανθρώπους να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι φορώντας κοστούμια και ζητώντας μικρά δώρα. Η Βίβλος από την άλλη δεν επιτρέπει την ανάμειξη λάθος θρησκευτικών πρακτικών με τη λατρεία του Θεού!

Although forming plurals is thought to be a quite easy grammatical phenomenon, it is a mistake that I have to correct very often in my students' writings. Of course, it is very easy to form plurals like cat-cats, country-countries or even some irregulars (mouse-mice, foot-feet), at least the most common ones. 
However, forming plurals can prove a dangerous task, so you'd better take this quiz to check your knowledge. If you do well, don't bother reading the rest of this post. If you don't, I recommend revising your grammar.

For those how didn't do well in the quiz, I believe you'll find the following rules quite interesting and helpful!


Uncountable nouns
These are some of the uncountable nouns:
advice
baggage
luggage
money
machinery
news
hair
garbage
information
lightning
rubbish
nonsense
These nouns 1) can not be used in plural
                       2) are followed by singular verbs (is, not are)
                       3) to count them, we use "some, any, little" etc

Same singular and plural
deer
fish
sheep
swine
cod
salmon
trout
Chinese
Japanese
Portugese
Swiss
aircraft
gymnastics
mathematics
physics
politics
series
species

Nouns ending in -f or -fe form the plural with -s
belief 
chief
proof
turf
roof
safe
handkerchief
cliff etc.

But, nouns ending in -f or -fe form the plural with -ves
calf
half
knife
leaf
self
shelf
wife
wolf
loaf
thief

Nouns ending in -o form the plural with -s
dynamo
kilo
photo
radio
piano
studio
tango
OR with -es
cargo
hero
mosquito
negro
potato
tomato
tornado

Words with greek origin such as crisis, emphasis, praxis form the plural in -es (emphases, crises etc.)

Words with latin origin such as phenomena, criterion, larva, form the plural according to latin grammar:
phenomenon-phenomena
criterion-criteria
larva-larvae 
nucleus-nuclei

Προς μεγάλη μου έκπληξη, πριν από λίγο καιρό έπεσα πάνω σε αυτό το "λεξικό" με λήμματα από την ελληνική αργκό. Σίγουρα, όταν κάποιος το "ξεφυλλίζει" για πρώτη φορά, ξαφνιάζεται από τις λέξεις που αντικρίζει. Ωστόσο, τι καθιστά ένα λεξικό "καλό" ή "κακό"; Το γεγονός ότι περιέχει άκομψες λέξεις (βρισιές και χυδαιολογίες δηλαδή) μειώνει τη χρησιμότητά του; Ας το ξανασκεφτούμε, ίσως...

Ρίξτε μια ματιά

Υ.Γ.: Εγώ πάντως το έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές όταν μεταφράζω και μου παρέχει τουλάχιστον πολύ καλές ιδέες!

Χρησιμοποιούμε τη φράση "ζω το θέατρο του παραλόγου" ή "βλέπω το θέατρο του παραλόγου" όταν ένας διάλογος κάνει άσκοπους κύκλους χωρίς να βγαίνει κάποιο νόημα. Οι συνομιλητές μιλούν μεταξύ τους, χωρίς όμως να επικοινωνούν τις ιδέες ή τις απόψεις τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εξαχθεί κανένα συμπέρασμα. Εν ολίγοις, μιλάμε για παραλογισμό! 

Πώς όμως προέκυψε αυτή η φράση;

Ο όρος "θέατρο του παραλόγου" καθιερώθηκε από τον μελετητή θεάτρου Μάρτιν Έσλιν, ο οποίος προσπάθησε να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει το έργο μιας κατηγορίας  συγγραφέων που παρουσιάζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά: στα έργα τους δεν τηρείται ο κανόνας της αριστοτελικής αρχής (χώρος - χρόνος - δράση). Δεν υπάρχει, δηλαδή, δομημένη λογική αλληλουχία, ενώ η γλώσσα χάνει την παραδοσιακή επικοινωνιακή αξία της. Γι' αυτό, ο θεατής αδυνατεί, εν πρώτοις, να δώσει λογικοφανείς εξηγήσεις για τα πρόσωπα και τη δράση τους. 

Τα έργα που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή χαρακτηρίζονται από μία επιφανειακή ισοπέδωση, καθώς υπάρχει πληθώρα φραστικών υπερβολών και α-νόητες επαναλήψεις κοινότυπων λέξεων. Ωστόσο, σε ένα δεύτερο επίπεδο και μέσα από αυτή την ισοπέδωση υπάρχει ένας έντονος υπαρξιακός προβληματισμός και μια απεγνωσμένη προσπάθεια του ήρωα να βρει νόημα σε ένα κόσμο χωρίς προορισμό. 
Το θέατρο του παραλόγου αναπτύσσεται μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού η κρίση των αξιών, η ιδεολογική και κοινωνική διάλυση και ο πόνος που επιφέρει ο πόλεμος είναι τα θέματα που χαρακτηρίζουν την εποχή αυτή. Δεν είναι, λοιπόν, παρά-λογα τα ερωτήματα που θέτουν οι χαρακτήρες των έργων. Πρόκειται για μια λογική τεμαχισμένη που αποζητά τη συνοχή.

Σημαντικότεροι εκπρόσωποι

- Σάμουελ Μπέκετ: Περιμένοντας το Γκοντό, Το Τέλος του Παιχνιδιού
- Ευγένιος Ιονέσκο: Η φαλακρή τραγουδίστρια, Οι καρέκλες
- Ζαν Ζενέ: Οι Δούλες, Οι Νέγροι
- Αρτούρ Αντάμοφ: Πινγκ-Πονγκ
- Φερνάρντο Αρραμπάλ: Νεκροταφείο Αυτοκινήτων


Στον ελληνικό χώρο το "θέατρο του παραλόγου" αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά την περίοδο της δικτατορίας του 1967, καθώς αποτέλεσε το μέσο έκφρασης ιδεών μέσω του υπαινικτικού λόγου που διαπερνά το καθεστώς της λογοκρισίας. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι είναι οι εξής:
- Λούλα Αναγνωστάκη: Η Πόλη, Αντόνιο ή Το Μήνυμα
- Γιώργος Σκούρτης: Νταντάδες, Οι Μουσικοί
- Κώστας Μουρσελάς: Επικίνδυνο φορτίο
- Παύλος Μάτεσης: Βιοχημεία, Περιποιητής φυτών
- Βασίλης Ζιώγας: Χρωματιστές Γυναίκες










Πηγή: - Παιδαγωγικό Ινστιτούτο
          - Αρχείο εθνικού θεάτρου